Kur kemi të bëjmë me vizatimet e fëmijëve, nuk thuhet se fëmija vizaton, por diçka është vizatuar nga një fëmijë, duke ju refereruar kështu ndjenjave dhe imazheve të brendshme që ndikojnë në procesin e vizatimit (A. Krenz “The Secret of Children’s Drawings”)

Qëllimet e vizatimeve fëmijërore janë të shprehin veten apo të lirojnë një formë të trysnisë. Fëmijët përmes vizatimit lirojnë veten nga mendimet dhe ndjenjat që i kaplojnë.

Tek vizatimet e fëmijëve nuk ka forma korrekte dhe të gabuara, të bukura apo të shëmtuara. Kur fëmijët vlerësojnë veten dhe mjedisin e tyre, bazuar në vlerat e ngarkuara emocionalisht, atëherë vizatimet e tyre gjithmonë korrespondojnë me atë që konsiderohet si e drejtë në imagjinatën e tyre (A Krenz. “The Secret of Children’s Drawings”).

Prandaj, tek nxënësit vlen koncepti: “ashtu si personi ndihet, ashtu dhe mendon, dhe ashtu si mendon, ashtu dhe vepron.” Jeta e ndjenjave formëson drejtimin e të menduarit të nxënësve dhe sjell një paternë të sjelljes korresponduese.

Prandaj, nuk ka gjykime korrekte apo objektive tek vlerësimi i vizatimeve të nxënësve.

Nxënësit paraqesin një figurë më të madhe se tjerat dhe në disproporcion sepse pikërisht ajo figurë ka rëndësi më të madhe në jetën e tyre. Kështu, një merimangë mund të jetë më e madhe se një shtëpi.

Ajo çka shihet nga materialet e përmbledhura, shpërfaq tek fëmijët një ndikim të ndryshimeve socio kulturore të këtij rajoni.

Kur fëmijët janë të mërzitur, sistemi i tyre lufton dhe do të bëjë gjithçka që mundet për t’u përmbledhur dhe për të qëndruar vigjilent, ose ai fluturon. Shkarravinat janë një përpjekje e fundit për të qëndruar zgjuar dhe të vëmendshëm.

Shkarravinat pengojnë që fëmijët të bien në gjumë, ose thjesht të shikojnë bosh kur truri i tyre tashmë është fikur.
Për më tepër, vëmendja e vazhdueshme e sforcon trurin dhe shkarravinat mund të jenë i vetmi pushim që trurit i duhet të vazhdojë të ndjekë pa humbur interesimin e plotë.

Megjithëse shkarravinat konsiderohen nga mësuesit si shpërqendrim i mendjes, hulumtimet e fundit tregojnë të kundërtën.

Sipas hulumtimeve shkarravitjet përmirësojë vëmendjen dhe kujtesën. Në një studim të kryer, pjesëmarrësit që bënin shkarravina ndërsa dëgjonin një mesazh të mërzitshëm zanor, kujtonin 29% më shumë informata në krahasim me ata që nuk shkarravitnin (Harvard.edu “The Thinking Benefits of Doodling”)

Vizatimet spontane gjithashtu çlirojnë nga shqetësimi psikologjik, duke e bërë më të lehtë përcjelljen e ngjarjeve. Ne na pëlqen t’i japim kuptim jetës sonë duke krijuar histori logjike, por ndonjëherë, sado që përpiqemi ka boshllëqe që nuk mund të plotësohen me anë të logjikës.

Shkarravinat plotësojnë këto boshllëqe, ndoshta duke aktivizuar një makinë të udhëtimit të trurit në kohë, kështu duke e lejuar atë të gjejë pjesë të kujtimeve të humbura të enigmës jetësore, duke i sjellë ato nga e kaluara në të tashmen dhe duke e bërë përsëri pamjen e jetës sonë më të plotë (Harvard.edu “The Thinking Benefits of Doodling”).

Edhe pse shkarravinat mund të duken si fjalë të rastësishme që nuk kanë kuptim, si p.sh. një fytyrë e pjesshme që befas bëhet diçka jashtëtokësore, ato nuk janë aq të rastësishme sa ne mendojmë. Mjekët përdorin shkarravina për të diagnostikuar problemet emocionale të pacientëve të tyre.

Shkarravina mund të zbulojnë se çfarë po ndodh me nënvetëdijen. Në të njëjtën mënyrë si aparati që transmeton aktivitetin e trurit në një copë letër, edhe dora transmeton aktivitetin e nënvetëdijes (Harvard.edu “The Thinking Benefits of Doodling”).